Hartelijke groet vanuit Pribanjci, Kroatië. We zijn al meer dan een week in volledige isolatie. We mogen ons huis alleen verlaten om even kort een luchtje te scheppen. Vele zeggen dat hun leven totaal op z'n kop staat. Wij zien echter dat we juist mogen versterken en voortzetten waar we twee jaar geleden mee zijn begonnen "een huis van gebed voor alle volken". In een volgend bericht wil ik daar graag meer over schrijven. Maar we houden ons ritme van gebed om drie keer per dag (ochtend, middag en avond) te bidden volgens een vast ritme en met name zegen uit te spreken over mensen, steden en landen.
De bemoediging die ik vandaag wil delen gaat over gewond zijn. Er zijn dingen in mijn leven die bij mijn bekering en ook bij mijn doop zomaar van mij afgevallen zijn. Ik heb er nooit meer last van. Ik was vroeger zo verschrikkelijk verlegen dat ik niet eens mensen recht in de ogen kon kijken of in het openbaar kon spreken. Dat is van het één op het andere moment van mij afgevallen zonder dat ik daar veel voor hoefde te doen. Andere dingen die minder mooi waren in mijn leven verlieten mij gaandeweg.
Ik durf hier wel te beweren dat iedere mens een ingebouwde zwakheid heeft die maar niet lijkt te verdwijnen. Het komt vaak weer boven, op onverwachte momenten. Diep uit het gevoel, uit de herinneringen. Noem het een doorn in het vlees, of liever gezegd een wond. Het is juist die wond in ons leven waar het Leven van Jezus met de Vader en de Heilige Geest kan binnendringen. Het is juist deze ogenschijnlijke grote onmogelijkheid in het leven waarin Jezus ons het meest wil gebruiken.
Ik kom tot de conclusie dat deze "ingebouwde of opgelopen zwakheid" mij helpt om nog afhankelijker van Jezus te worden. Zonder mijn zwakheden zou ik gauw het leven van onafhankelijkheid gaan leiden. Zonder Hem kan ik niets doen.
De duivel wil dat we deze wond gaan overbelichten. We moeten het een naam geven en er naar gaan leven. We zitten er voor ons leven lang aan vast als het aan hem ligt. Dat is een leugen die hij afspeelt in onze gedachten.
Wanneer we eerlijk en open zijn over de wond en Jezus daar in uitnodigen worden we steeds meer echte mensen. Dan zal elke facade van onechtheid waarachter we ons zouden kunnen verschuilen worden opgeheven. We worden krachtig in onze zwakheid en worden steeds puurder en echter. (zie ook mijn eerdere blog: https://krachtvoorkroatie.blogspot.com/2019/11/iedereen-heeft-een-wond.html
Het meer dan overwinnaar zijn, zoals de bijbel ons leert, heeft niets te maken met één of andere grootste manifestatie van onszelf. Het is de dagelijkse ervaring dat er meer kracht en leven van Jezus in ons is dan in het probleem van de zondige aard. Het leven in de geest is krachtiger dan het aardse, vleselijke leven. Maar het is wel een strijd. Soms heftig en soms rustig.
Ik wil het graag weer illustreren met twee voorbeelden uit mijn tuin.
Aan de rand van mijn tuin bij de rivier stonden wat verwilderde kersenbomen. Ze staan als eerste in de bloesem, een mooi gezicht, maar vrucht brengen ze niet of nauwelijks voort. Een jaar geleden heb ik de boom gehalveerd en op de kop een inkeping gemaakt. Een fikse wond. In die wond heb ik een edele tak geplaatst van mijn favoriete kersenboom die heerlijke vruchten voortbrengt. De tak goed met tape afgeplakt en afwachten wat er zou gebeuren. Het eerste jaar was het alleen maar strijd. Aan alle kanten van de boom kwamen er voortdurend takken te voorschijn van de oude, wilde kers. Niets leek er op dat hier een edele kersenboom zou gaan groeien. Ik heb wekelijks de takken moeten verwijderen van dit "oude leven" van de boom. Nu gaan we het tweede jaar in. Met zekerheid en geloof weet ik dat het "nieuwe leven" uiteindelijk zal overwinnen. De kleine nieuwe tak zal het gehele dna van de oude verwilderde boom gaan bepalen. Daar richt ik mij op, al het oude doe ik weg. Maar bedenk, het begon in een wond.
Hier het tweede voorbeeld.
Ik had een Ginko Biloba in het tuincentrum gekocht op verzoek van mijn vrouw. Ze is gek op deze boom. Het jonge boompje had ik goed verzorgd en op tijd water gegeven. Echter in een ogenblik van onoplettendheid ging ik er met mijn maaier dwars overheen. Ik was erg boos op mijzelf. Een paar weken lang zag ik nog maar een klein takje dat zo beschadigd was en uiteindelijk helemaal bruin werd en stierf (zie de foto). Ik was zo gefrustreerd dat mijn ogen alsmaar naar dat dode boompje werden getrokken en ik aan niets anders dan zelfverwijt kon denken (herkenbaar?). Totdat ik eind september nog eens keek naar deze ogenschijnlijk treurige situatie. Helemaal onder aan het dode boompje had zich een volledig nieuw tak gevormd (zie foto). Hiermee wil ik zeggen dat wij soms zo gefocust kunnen zijn op wat er mis is in ons leven. In die tussentijd is Jezus al weer bezig met herstel en zal het oude en dode van geen betekenis meer zijn. Overwin het kwade door het goede te doen (en te geloven)
In welke fase of situatie je in je leven je ook bevindt. Verlies je focus niet. Blijf letten op Jezus. Geloof in wat Hij in jou aan het bouwen is. Dat is zoveel malen mooier dan de default versie waarmee je in deze wereld bent gekomen. Geneer je niet voor je wond, loop er ook niet mee te koop. Maar zie het als een uitdaging voor Jezus om daar zijn Leven in jou te beginnen en te voleindigen.
Is het niet bijzonder dat de verheerlijkte Jezus na zijn opstanding nog steeds de wonden in zijn handen en zijn zij had? De verheerlijkte Jezus laat nog steeds zijn wonden zien van het aardse leven. Het getuigenis van Gods kracht in menselijke zwakheid. Hij schaamde zich er niet voor!
Heel veel zegen! René
De bemoediging die ik vandaag wil delen gaat over gewond zijn. Er zijn dingen in mijn leven die bij mijn bekering en ook bij mijn doop zomaar van mij afgevallen zijn. Ik heb er nooit meer last van. Ik was vroeger zo verschrikkelijk verlegen dat ik niet eens mensen recht in de ogen kon kijken of in het openbaar kon spreken. Dat is van het één op het andere moment van mij afgevallen zonder dat ik daar veel voor hoefde te doen. Andere dingen die minder mooi waren in mijn leven verlieten mij gaandeweg.
Ik durf hier wel te beweren dat iedere mens een ingebouwde zwakheid heeft die maar niet lijkt te verdwijnen. Het komt vaak weer boven, op onverwachte momenten. Diep uit het gevoel, uit de herinneringen. Noem het een doorn in het vlees, of liever gezegd een wond. Het is juist die wond in ons leven waar het Leven van Jezus met de Vader en de Heilige Geest kan binnendringen. Het is juist deze ogenschijnlijke grote onmogelijkheid in het leven waarin Jezus ons het meest wil gebruiken.
Ik kom tot de conclusie dat deze "ingebouwde of opgelopen zwakheid" mij helpt om nog afhankelijker van Jezus te worden. Zonder mijn zwakheden zou ik gauw het leven van onafhankelijkheid gaan leiden. Zonder Hem kan ik niets doen.
De duivel wil dat we deze wond gaan overbelichten. We moeten het een naam geven en er naar gaan leven. We zitten er voor ons leven lang aan vast als het aan hem ligt. Dat is een leugen die hij afspeelt in onze gedachten.
Wanneer we eerlijk en open zijn over de wond en Jezus daar in uitnodigen worden we steeds meer echte mensen. Dan zal elke facade van onechtheid waarachter we ons zouden kunnen verschuilen worden opgeheven. We worden krachtig in onze zwakheid en worden steeds puurder en echter. (zie ook mijn eerdere blog: https://krachtvoorkroatie.blogspot.com/2019/11/iedereen-heeft-een-wond.html
Het meer dan overwinnaar zijn, zoals de bijbel ons leert, heeft niets te maken met één of andere grootste manifestatie van onszelf. Het is de dagelijkse ervaring dat er meer kracht en leven van Jezus in ons is dan in het probleem van de zondige aard. Het leven in de geest is krachtiger dan het aardse, vleselijke leven. Maar het is wel een strijd. Soms heftig en soms rustig.
Ik wil het graag weer illustreren met twee voorbeelden uit mijn tuin.
Aan de rand van mijn tuin bij de rivier stonden wat verwilderde kersenbomen. Ze staan als eerste in de bloesem, een mooi gezicht, maar vrucht brengen ze niet of nauwelijks voort. Een jaar geleden heb ik de boom gehalveerd en op de kop een inkeping gemaakt. Een fikse wond. In die wond heb ik een edele tak geplaatst van mijn favoriete kersenboom die heerlijke vruchten voortbrengt. De tak goed met tape afgeplakt en afwachten wat er zou gebeuren. Het eerste jaar was het alleen maar strijd. Aan alle kanten van de boom kwamen er voortdurend takken te voorschijn van de oude, wilde kers. Niets leek er op dat hier een edele kersenboom zou gaan groeien. Ik heb wekelijks de takken moeten verwijderen van dit "oude leven" van de boom. Nu gaan we het tweede jaar in. Met zekerheid en geloof weet ik dat het "nieuwe leven" uiteindelijk zal overwinnen. De kleine nieuwe tak zal het gehele dna van de oude verwilderde boom gaan bepalen. Daar richt ik mij op, al het oude doe ik weg. Maar bedenk, het begon in een wond.Hier het tweede voorbeeld.
Ik had een Ginko Biloba in het tuincentrum gekocht op verzoek van mijn vrouw. Ze is gek op deze boom. Het jonge boompje had ik goed verzorgd en op tijd water gegeven. Echter in een ogenblik van onoplettendheid ging ik er met mijn maaier dwars overheen. Ik was erg boos op mijzelf. Een paar weken lang zag ik nog maar een klein takje dat zo beschadigd was en uiteindelijk helemaal bruin werd en stierf (zie de foto). Ik was zo gefrustreerd dat mijn ogen alsmaar naar dat dode boompje werden getrokken en ik aan niets anders dan zelfverwijt kon denken (herkenbaar?). Totdat ik eind september nog eens keek naar deze ogenschijnlijk treurige situatie. Helemaal onder aan het dode boompje had zich een volledig nieuw tak gevormd (zie foto). Hiermee wil ik zeggen dat wij soms zo gefocust kunnen zijn op wat er mis is in ons leven. In die tussentijd is Jezus al weer bezig met herstel en zal het oude en dode van geen betekenis meer zijn. Overwin het kwade door het goede te doen (en te geloven)In welke fase of situatie je in je leven je ook bevindt. Verlies je focus niet. Blijf letten op Jezus. Geloof in wat Hij in jou aan het bouwen is. Dat is zoveel malen mooier dan de default versie waarmee je in deze wereld bent gekomen. Geneer je niet voor je wond, loop er ook niet mee te koop. Maar zie het als een uitdaging voor Jezus om daar zijn Leven in jou te beginnen en te voleindigen.
Is het niet bijzonder dat de verheerlijkte Jezus na zijn opstanding nog steeds de wonden in zijn handen en zijn zij had? De verheerlijkte Jezus laat nog steeds zijn wonden zien van het aardse leven. Het getuigenis van Gods kracht in menselijke zwakheid. Hij schaamde zich er niet voor!
Heel veel zegen! René
Reacties
Een reactie posten