Op het podium voor de microfoon

Jarenlang stond ik wekelijks op een podium, een verhoging, noem het de preekstoel. Jarenlang moest ik mijn stem versterken met een microfoon. Ik zeg niet dat het verkeerd was. Maar het heeft veel meer met mij gedaan dan dat ik toen besefte.

Ik weet nog goed hoe ik als jongetje van tien jaar op een groot podium van de Oudhoornse kerk in Alphen aan den Rijn een versje voor de kerstviering moest opzeggen. De hoofdmeester vond dat ik te ver van de microfoon stond en greep mij hard in mijn nek en duwde mij tegen de microfoon. Ik had een tand door mijn lip en de microfoon viel met een daverende klap op de grond. Vele mensen in de kerk schrokken enorm, anderen barstten in lachen uit. Ik verliet huilend het podium. Vastbesloten om nooit meer zo voor mensen te staan.

Toch heb ik het gedaan. Mijn angst overwonnen. Ik sprak veertien jaar lang intensief over God. Van 1997 tot 2011 was ik voorganger. Nu ben ik al acht jaar stil en wacht ik dat God veel tot mij spreekt. Een mooi en in het begin soms pijnlijk proces om je verlangens naar podium, bevestiging, gezien en gehoord worden helemaal te laten sterven. Was ik er maar eerder aan begonnen.

Ik moet denken aan de volgende teksten in de bijbel:

Hij zal niet twisten of schreeuwen, en niemand zal op de pleinen zijn stem horen.
(Mattheus 12:19)

Vernedert u dan onder de machtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te zijner tijd.

(1 Petrus 5:6)

Iedereen die ook maar meent Christus te willen dienen zou eigenlijk maar een verlangen  moeten hebben hebben; de wereld verlossen van wezen. Dat wil zeggen; Jezus kwam om de Vader te laten zien. Omdat we gevangen zitten in een wereld van wezen. Iedereen die zijn of haar christelijk geloof uitbuit of misbruikt voor zijn eigen visie, thema's of plannen, gaat over de ruggen van mensen en begint en eindigt vaak verkeerd. Zonder geroepen te zijn. Zonder echt de stem van God gehoord te hebben, gaan we spreken over iemand die liever tot ons iets wil zeggen. Daar ging ik de fout in. Al die "fragmentaties" van de waarheid die opgeblazen worden tot een ministry of een persoonlijke bediening dat leidt helemaal niet tot eenheid, het maakt alleen maar meer wezen.

Gebruik mensen niet voor jouw thema's, ministry of plannen. Het is heel makkelijk om mensen vanaf een podium te manipuleren. Zeker als je plannen en visie goed in het gehoor liggen. Maar als je niet verlangt naar echte relatie ben je uiteindelijk alleen maar bezig om meer wezen te maken.

Waak ervoor om een verlengstuk te worden van iemand zijn ministry. Sowieso heb ik er al heel veel moeite mee wanneer mensen een ministry of bediening linken aan hun eigen naam.

Je wekt daarmee de indruk dat jij alles voor elkaar hebt en dat is gewoon niet zo. Iedereen heeft een wond. Daarom hebben we de Vader en Jezus als Geneesheer nodig. Dat is de enige waarachtige manier waarop we Hem kunnen leren kennen. Net doen of jij alles op orde hebt in je leven en mensen onderdeel willen maken van jouw plannen, dat gaat geheid mis! En dat zien we ook regelmatig gebeuren. "Leiders" op christelijk gebied wiens huwelijk uit elkaar spatten, dan komen we er vaak achter wat er zich werkelijk allemaal afspeelde. De laatste jaren hebben we heel wat van deze toestanden meegemaakt in het "christelijke" wereldje. We leren het maar moeilijk af. Want..."the show must go on". Überhaupt is het goed om je even af te vragen wat een christelijke leider eigenlijk is. Het is iemand die jouw leert leven en vertrouwen in de Vader, geopenbaard door Jezus Christus.

Waarom toch die behoefte om ons op te houden in grote groepen en te luisteren naar de man of vrouw met het mooie verhaal die het allemaal ogenschijnlijk goed voor elkaar heeft met God?

Iedere keer zie je het weer gebeuren waar christelijke organisaties groter worden en de ontmoeting steeds meer plaatsvindt in grote meetings. De man op het podium met de microfoon wordt het contactpunt tussen jou en God. We worden steeds meer afhankelijk van zijn visie en God die door hem spreekt. Laat het gewoon niet zo ver komen in je leven. Niet voor jezelf en niet voor de persoon die op het podium staat. He is veelal schadelijk.

Heel vaak zie je dat de wond in het leven van de persoon op het podium steeds beter verborgen moet worden. Want anders werkt de visie en de ministry niet. Hoe je het wend of keert het draait ook vaak om succes, ego, getallen en het mooie plaatje. Maar de enige manier om echt iets te kunnen bereiken is eerlijk zijn over de wond in ons leven. Daarover in een volgende blog meer.

Alleen vanuit het verlangen naar echte relatie kunnen we de weelde van een podium en de microfoon aan. Ik dank God dat hij mij verlost heeft van het verlangen om te spreken en op een podium te staan. Ik dank God dat Hij mij verlost heeft om anderen alleen maar tot een verlengstuk te willen maken van mijn plannen. Hoe harteloos was dat wel niet? Misschien ben ik er nu wel meer klaar voor dan ooit. Want als het komt doe ik het liever niet. Het ego is dood. Leve Christus in mij. Ik denk dat ik echt iets te zeggen heb....