De kracht van vriendelijkheid

Update over ons leven hier: 

* Deze afgelopen vrijdag was ik op ronde in Glina. Eén van de meest troosteloze plekken in Kroatië. Midden in de natuur wonen Dennis en Maylene die ik per "toeval" heb leren kennen. Nu we weer mochten reizen waren zij de eerste die ik op ging zoeken. Helga en ik komen regelmatig bij hun over de vloer om te bidden voor Glina en omgeving. Ze hebben beide jaren in Zuid-Afrika gewoond maar wonen nu hier in deze afgelegen streek. Het is prachtig om te zien hoe Jezus zijn kerk bouwt en we huizen van gebed kunnen zijn. Samen met Dennis heb ik nog zes ouderen bezocht. Ik had lekker veel fruit gekocht en ook grote, verse ananassen. Voor alle ouderen was het de eerste keer in hun leven dat ze dit aten. We moesten iedere keer de ananassen schillen want ze kenden het fruit echt niet.

* In Velika Gorica zijn we verbonden met de Mexicaanse zendelinge Angelika. God heeft ook haar op het hart gelegd een huis van gebed te openen. Wat ze doet is fantastisch. Iedere dag komt ze met gemiddeld tien vrouwen samen om te bidden. Op zondag heb ik via een internetsamenkomst een woord van onderwijs en bemoediging mogen delen.

* Ik hoop nog komende maand weer naar Knin te kunnen om daar onze vrienden Alexandra, Dani en hun zoon Eliam te bemoedigen. Ze moeten uit het huidige kerkgebouw en dat is ook weer een uitdaging. Ze bezoeken trouw de mensen in de afgelegen dorpen namens onze stichting. Hun zoon Eliam is een prachtkerel die in zijn eentje de aanbidding op gitaar leidt en zijn vader vanuit het Spaans vertaald. Een mooi en kostbaar contact in een zeer afgelegen plaats in Kroatië.

* Het kleine kerkje in Samobor wordt geleid door Nenad en Zorica Jambrovic die al 15 jaar trouw de ouderen in Kroatië bezoeken. Zij wonen in ons huis in  Molvice. Hun eigen woning werd drie jaar geleden in tweeën gedeeld door een aardverschuiving en is onbewoonbaar geworden. Het was niet meer dan een klein houten bungalowtje. Nenad en Zorica verhuren de onderste verdieping van onze woning aan toeristen zodat wij er geen omkijken naar hebben. We wilden dit huis eigenlijk verkopen maar hebben toch besloten dit als tussenoplossing voor Nenad en Zorica aan te houden.  Het is ongelooflijk triest maar Nenad en Zorica leefden ook van het toerisme. Ze hadden zes jaar geleden een appartement geërfd in de binnenstad van Zagreb. Dat hebben ze helemaal opgeknapt voor toeristen en is hun enige bron van inkomsten. De kerk waar ze voor werken kan hen niet betalen. Twee maanden geleden werd Zagreb getroffen door een zware aardbeving. Ogenschijnlijk leek hun appartement licht beschadigd. Maar na een inspectie van de overheid is alles gesloten en mogen ze niet meer verhuren. Het gezamenlijke dak is compleet ontzet en staat op instorten. Dit is een enorme kostenpost. Natuurlijk is hun vertrouwen op God. Tijdens de Bosnische oorlog vlogen ook de bommen en kogels om hun oren. Maar dit is toch wel bizar dat twee keer in vier jaar tijd je bezit door een aardbeving zwaar wordt beschadigd. Wil je hen zegenen in het gebed? Wil je persoonlijk iets doen neem dan gerust contact met me op.

* Deze week zijn we begonnen met de renovatie van de stal achter in onze tuin. Het is een flink object waar we gastenkamers en een gebedsruimte in willen creëren. We zien er naar uit om in de nabije toekomst gelovigen van over heel de wereld te ontvangen voor een mooie ontspannen tijd. Wie wil kan dan ook meedoen met het dagelijkse ritme van gebed. Iedere middag tussen 14.00 en 14.30 zegenen we Kroatië en de vele personen die God op ons hart heeft gelegd. We maken ook een plaats voor een camper of caravan en er komt nog een kleine blokhut. Het zal in verschillende fases moeten want zoiets kost natuurlijk behoorlijk wat. Maar met veel vertrouwen hebben we de stap nu gezet. Morgen gaan we wel het kruis plaatsen in onze tuin. Dat heb ik laten maken van twee oude balken uit de wijnkelder bij het huis. Dat is toch mooi symbolisch.  In een volgende blog zal ik eens wat meer vertellen over het huis van gebed.

*  Door het wegvallen van onze toeristen en souvenir inkomsten dit jaar is het wel even slikken.  Maar heel bijzonder kregen we tijdens de lockdown de ene na de andere vertaalopdracht binnen. Helga is een kei in de Russische en Duitse vertalingen. Het vergt veel inspanning maar hierdoor kunnen we blijven gaan. Echt een zegen. We zijn niet afhankelijk van welke organisatie of giften dan ook. Vrij om te doen wat de Heer in ons hart geeft. Momenteel werkt Helga aan de vertaling van een christelijke film. Dat is ook een gebedsverhoring naast de vele, soms, saaie vertalingen.

* Onze boomgaard en plantage doen het bijzonder goed. We hopen dan ook in september een paar honderd flessen sap te kunnen produceren. Ze komen richting Nederland en we zouden het supertof vinden als jij ook op ons het glas wilt heffen :)

* Dieter gaat nog niet naar school. De scholen zijn nog dicht maar er is online onderwijs en iedere werkdag krijg hij een half uur extra les in het Kroatisch van zijn juf. Daar zijn we dankbaar voor.

* We zien uit naar onze tijd in Nederland dit jaar. Het is een jaar geleden dat we er zijn geweest. We hebben er alle geloof in dat de grenzen zich gaan openen. Door de operatie aan mijn been merk ik dat de doorbloeding nog niet is wat het moet zijn. Dus op lange ritten is dit pittig. Maar we komen er vast wel. Op zondagochtend 5 juli spreek ik in het Leger des Heils Terneuzen, om 10.00 uur. Om 15.00 uur is er een meeting in Hotel van Leuven in Kloosterzande. We wachten nog even de overheidsinstructies af omtrent het samenkomen. Meer informatie volgt nog.

Vele groeten, René

Onze prachtige zoon Dieter

Onze gebedsplek aan de rivier

Nenad en Zorica Jambrovic runnen het kleine kerkje in Sambor

Onze gebedsplek aan de rivier waar ook
al enkele mensen gedoopt mochten worden

Dennis en Maylene Krnata die in Glina wonen

De eerste ananas in hun leven. Deze mensen leven 30 kilometer van
Glina vandaan en moeten rondkomen van 90 euro per maand. 

Eliam, veel gepest op school voor zijn geloof in Jezus.
Maar een geweldig kind van God!

Verspreid de liefde van Jezus waar je ook maar kunt!

Dit is de stal in onze tuin waar we de kamers voor gasten gaan maken
en het fysieke huis van gebed

Zoals bijna iedere Kroaat hebben ook wij een flinke moestuin.
Dieter helpt altijd goed mee. 

Woord van bemoediging voor deze week: 
Wees snel om te zegenen, de kracht van de vriendelijkheid: 

Verblijdt u in de Here te allen tijde! Wederom zal ik zeggen: Verblijdt u! 

Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend. De Here is nabij.

Filippenzen 4:4-5

Zegenen opent een prachtige weg voor mensen om geraakt te worden door de Geest van God die in ons woont. Zegenen kan er voor zorgen dat mensen plotseling een verlangen krijgen naar Jezus.

We moeten niet iets doen om mensen ergens voor te winnen. We doen dingen omdat de liefde van Christus ons dringt....

Opnieuw moeten we van het idee af dat mensen in de wereld, die leven zonder Jezus, geen zegen zouden mogen ontvangen. We kunnen zegenen elk persoon, ook al is zijn of haar leven tegengesteld aan de wil van God. Wil men het niet aanvaarden, geen probleem. Is men boos of nors. Schudt het stof van je voeten af en de vrede zal bij je terugkeren. Maar zegen, en vervloek niet.

Het hoeft niet altijd te betekenen dat we letterlijk over iemand een zegen uitspreken waar zij of haar bijstaat. Soms is de tijd daar niet rijp voor. Een woord van kennis of een profetisch woord zou geweldig zijn. Maar ik heb dat niet zo vaak voor wildvreemde mensen. Ik verlang er wel naar.

Een paar maanden geleden was ik voor een kort bezoek in Griekenland. Een kerk waar ik erg graag naar toe ga en waar ik zelf altijd erg gezegend door word. Op de terugweg bij het vliegveld, kreeg ik te maken met een fikse vertraging. De atmosfeer die dan bij de gate ontstaat is verre van prettig. Zelf werd ik er ook niet vrolijk van, het zat er dik in dat ik mijn aansluitende bus in Bratislava naar huis zou missen.

Ik ging in de hectiek even naar het toilet. Na afloop zag ik net de dame die de toiletten aan het schoonmaken was. Ik werd ineens zo innerlijk bewogen met haar. Ik zag de diepe groeven van verdriet in haar gezicht. Het deed me eigenlijk wel goed dat ik in een moment van ergernis en haast zo makkelijk overgenomen kan worden door de juiste emoties. Ik bedankte deze vrouw voor het werk dat ze deed. Ik gaf haar wat geld voor een koffie te kopen. Ze was zo geraakt. Ze hield even mijn hand vast en ik voelde de warmte er door heen stromen. Een eenvoudige manier om iemand die je niet kent te zegenen. Ook een mooie geestelijke oefening om te trainen in geduld en ontferming.

Verleden jaar juli zat ik op een terrasje samen met mijn vrouw in Nederland ergens aan een meer. We hadden een mooie wandeling gemaakt en wilden wat drinken. Een vrouw kwam naast ons zitten en vertelde over haar hondje dat ze zojuist had gekregen via een adoptie regeling. Ik werd geraakt door haar liefde voor het hondje en vroeg of ik haar wat mocht trakteren. Ze was helemaal verbaasd. Toen ik na afloop de koffie en gebak afrekende bedankte ze mij voor zoveel vriendelijkheid. Ik vertelde haar dat God van haar hield en ook van haar hondje. Het raakte haar zichtbaar. Nee ik gaf geen foldertje met een tien stappen uitleg van het evangelie, misschien een volgende keer.

We hebben ook een kleine bediening van "Bless You Cards". Mooie fotokaarten met een bemoedigende tekst. Die geef ik regelmatig aan iemand na een onverwachte ontmoeting. Door te zegenen openen mensen zich veel makkelijker voor Gods tegenwoordigheid. In feite is het God zelf die altijd met je meegaat. De boodschap is aangeleerd en zeker ook goed. Maar zijn tegenwoordigheid in ons is het die mensen raakt. Voor de één een geur ten leven, voor de ander een geur ten dood. Het maakt niet uit. Maar vriendelijkheid gepaard met zegenen raakt mensen.

Het zijn maar twee hele eenvoudige voorbeelden van vriendelijkheid op onverwachte momenten. Zegenen heeft twee kanten. Het is meewerken in het plan van God;  zegenen dat wat Hij al voorbereid heeft. Of door onze woorden en daden de harten van mensen openen zodat God makkelijker tot hen kan komen.

Heel veel zegen, groetjes, René