8 Ten slotte, weest allen eensgezind, medelijdend, hebt de broeders lief, weest barmhartig en ootmoedig, 9 en vergeldt geen kwaad met kwaad of laster met laster, maar zegent integendeel, wijl gij hiertoe geroepen zijt, dat gij zegen zoudt beërven.
10 Want:wie het leven wil liefhebbenen goede dagen zien, weerhoude zijn tong van het kwade,
en zijn lippen van bedrog te spreken;
11 hij wijke af van het kwade en doe het goede, hij zoeke de vrede en jage die na,
12 want de ogen des Heren zijn op de rechtvaardigen, en zijn oren tot hun smeking,
(1 Petrus 3: 9-12)
Zegent wie u vervolgen, zegent en vervloekt niet.
(Romeinen 14:12)
Ik schreef verleden week dat ik in de eerste jaren van mijn bediening als voorganger een enorm fanatisme aan de dag legde om zoveel mogelijk mensen binnen de kerk te krijgen. Zonder dat ik eigenlijk moeite nam om mij te verdiepen in hun noden. Zonder dat ik moeite nam om ze eerst een voorproef te geven van wat het koninkrijk van God eigenlijk is en doet. Het is één ding om een boodschap uit te dragen. Maar belangrijk is om Gods tegenwoordigheid in je te hebben en daar mensen van te mogen laten proeven.
Er bestaat het vreemde idee dat wij niet-gelovigen niet zouden mogen zegenen. (ik spreek hier niet over een kerkelijk ritueel) Er bestaat het vreemde idee dat we mensen die tegen Gods wil en voorschriften in leven niet zouden mogen zegenen. Vaak met de vreemde achterliggende gedachte dat mensen die toch niet om God geven het eerst maar slechter moeten krijgen; 'ze verdienen het niet' . 'In hun wanhoop die dan komt gaan ze misschien tot God roepen'. Is dat wat Jezus ons leert? Is dat wat er in de bijbelgedeeltes hierboven staat? Als deze mensen geen zegen ontvangen, wat betekent dan deze manier van doen? Het niet geven van een zegen is ook vervloeken.
In feite zie je veel mensen op facebook reageren, die die ene dag prachtige plaatjes met Bijbelteksten plaatsen. De volgende dag kunnen ze zomaar een lelijk bericht plaatsen om dat ze het niet eens zijn met een politiek leider.Die persoon wordt op dat moment gewoon vervloekt. Kunnen uit dezelfde mond zegen en vloek voortkomen? In het niet eens zijn zit alleen maar onmacht en soms angst. In het zegenen veranderen we zelf, en geven we de ander de mogelijkheid om te veranderen. Daar ligt de opdracht.
Een praktische oefening kan zijn om te bidden voor iemand in de politiek waar we het niet mee eens zijn. Durf nog een stap verder te gaan....we kunnen die persoon gaan zegenen. Zegenen dat God zijn of haar leven raakt en hem of haar zegent met inzichten van de Heilige Geest. Daar zit meer kracht in. Het is niet vragen aan God of Hij die persoon wil zegenen. Het is daadwerkelijk zelf zegen uitspreken over deze persoon. Voor velen is dit vaak moeilijk om hun (denkbeeldige) vijanden zo te behandelen. Het is nog moeilijker die mensen te zegenen die ons vervloeken en vervolgen. Toch ligt hier een opdracht om zo de realiteit van de hemel in het leven van die ander voelbaar te maken.
De uitdaging is om mensen de realiteit van een andere wereld (de hemel) te geven. Dat was de missie van Jezus, dat is ook onze missie. Dat is de rivier van levend water die uit ons stroomt
Graag geef ik een getuigenis uit ik meen 2006:
Een bijzondere ontmoeting in een Chinees restaurant: Zegen geven en zegen krijgen...
Een ouder echtpaar uit het korps van het Leger des Heils waar ik werkte nodigde mij uit om met hen te eten in een goed Chinees Restaurant in Terneuzen. Normaal ging ik niet op dit soort uitnodigingen in. Maar ze bleven aandringen en wilde mij als vrijgezel echt een plezier doen met eens een "goede" maaltijd. Ik ben overstag gegaan en vroeg mij af hoe die avond zou verlopen.
Al gauw bleek dat er naast ons aan het tafeltje een man zat die mij herkende als de "pastoor" van het Leger des Heils. Hij probeerde mijn aandacht te trekken Mijn gastheer en gastvrouw waren zichtbaar "not amused" en probeerden de situatie zoveel mogelijk te negeren.
Op een gegeven moment vroeg deze man of ik niet voor hem zou kunnen bidden. Mijn gastvrouw zei 'niet doen hoor'. Maar iets in mij zei dat ik het juist wel moest doen. Ondanks de vreemde situatie ging ik naar zijn tafeltje en legde een hand op zijn schouder en ik begon te bidden. Ik merkte dat mijn gebed naar God steeds meer overging in het uitspreken van een persoonlijke zegen over zijn leven.
De man werd hierop rustiger en we hadden nog een heerlijk toetje daarna.
De volgende dag was ik boven op het kantoor aan de Dijkstraat aan het werk. Eén van de dames van het "open huis" vertelde mij dat er iemand was die mij wilde spreken. Toen de deur openging was daar de man uit het restaurant van die avond daarvoor. Zichtbaar rustig, helder en opgelucht. Hij bedankte mij enorm voor het gebed dat hem goed had gedaan. Hij legde een enveloppe op tafel en zei mij dat ik dat na zijn vertrek maar open moest maken. In de enveloppe zat een cheque met een ongelooflijk hoog bedrag. Hoe wonderlijk. Dat was overigens exact het bedrag dat we nodig hadden om het pand naast ons gebouw aan te schaffen voor de verkoop van tweede hands kleding. Dat is later ook gebeurd.
Daarmee wil ik aangeven dat als wij zegenen, ook mensen die God niet zoeken, wij niet verbaasd hoeven te zijn als er ook op soms een bizarre manier een zegen onze kant op wordt geschoven.
Veel groeten, veel zegen, René
Amen
BeantwoordenVerwijderen